ทราบว่า ท่านพระปุฬินจังมิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย 480. อรรถกถาปุฬินจังกมิยเถราปทาน อปทานที่ 10 มีเนื้อความที่จะกำหนดได้โดยง่ายทีเดียวแล. รวมอปทานที่มีในวรรคนี้ คือ
ปังสุกูลวรรคที่ 49ปังสุกูลสัญญกเถราปทานที่ 1 (481)ว่าด้วยผลแห่งการไหว้ผ้าบังสุกุลจีวร[71] พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้สยัมภู ผู้ นำของโลก พระนามว่าติสสะ ได้เสด็จอุบัติขึ้น แล้ว พระพิชิตมารทรงวางบังสุกุลจีวรไว้แล้ว เสด็จเข้าพระวิหาร เราสะพายธนูที่มีสายและกระบอกน้ำ ถือดาบเข้าป่าใหญ่ ครั้งนั้น เราได้เห็นบังสุกุลจีวรซึ้งแขวน อยู่บนยอดไม้ในป่านั้น จึงวางธนูลง ณ ที่นั้นเอง ประนมกรอัญชลีเหนือเศียรเกล้า เรามีจิตเลื่อมใส มีใจโสมนัส และมี ปีติเป็นอันมาก ระลึกถึงพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐ สุด แล้วได้ไหว้บังสุกุลจีวร ในกัปที่ 92 แต่กัปนี้ เราได้ไหว้บังสุกุล จีวรใด ด้วยการไหว้บังสุกุลจีวรนั้น เราไม่รู้จัก ทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการไหว้ เราเผากิเลสทั้งหลาย. . คำสอน ของพระพุทธเจ้าเราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้. |